Sisten kaçış

Konunun ilk mesajı :

İnanılmaz. Neler oluyordu böyle? Etrafa sis çöküyordu ama bu sis çok tuhaftı kokuyordu ve rahatsız ediciydi. Öksürükler başladı ve bir ses duyuldu. "Tapınağa!" diye haykırıyordu. Tapınak şu anda en güvenlisiydi gerçektende. Haley tapınağa doğru hızlıca koştu. Koşmasını üzerindeki rahat eşyalara borçluydu. Tapınağa girdikten sonra Athena tüm kapıları kapattı ve mırıldandı. "Biliyordum..." Violet sordu: "Neyi biliyordun?" Athena cevaplamak üzereyken Haley araya girdi ve: " Bu sisin geleceğini biliyordu. Çünkü rüyasında gördü. Değil mi?" Athena başını salladı ve Haley çıkışmaya başladı: Bunun olduğunu bile bile neden Rahibe'e söylemedin?"

''Yeni bir kehanet...Hemde benim hakkımda değil mi?''
Kötü bir şey olduğunu sezmiştim. Çünkü güzel bir şey görse... Ne bileyim sevinçli olurdu. Ama şuan o da korkuyordu. Belki de kaderimle yüzleşmeliydim. Ama beynim komut vermiyordu. Ne oluyordu bana? Savaşçı ruhuma ne oluyordu? Kavgalarda en önde ilerleyen, her şeye göğüs geren, ölüm korkusu olmayan Bendis gitmiş yerine korkak, savaşamayan biri gelmişti.
"Athena. Şimdi sakin ol ve bana ne gördüğünü söyle? Noluyordu? Yeteneğim mi gidiyor? Yoksa ölüyor muyum? Alona ile mi savaşıyorum? Noluyor? Ne gördüğünü anlat bana."
Gözlerini açmakta zorlanıyordu. Belli ki hala etkisindeydi. Bu kadar kötü ne olabilirdi ki? İçimden kendime ve doğduğum güne lanet ettim. Yakınımdaki insanları zoru durumda bırakıyordum.
"Athena gözlerini açmadan da söyleyebilirsin? Hala transta mısın? Beni duyuyor musun?"
Arinna, Haley, waLén ve VioLét'in bizi izlediğini hissettim. Ama umurumda değildi. Athena ölüm gördüyse savaşmadan ölmeye niyetim yoktu.

"Athena gözlerini açmadan da söyleyebilirsin?
Hala transta mısın? Beni duyuyor musun?"Tabiki duyuyordum fakat bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum...Onu öyle..Ölü...görmek...çok çok kötü bir şeydi...Gözlerimi açmayı başarabildiğimde seslice yutkundum;''Sisin deliniyor...Alona...seni...seni...öl-öldürüyor, Bendis..''Sözlerimi hıçkırarak bitirdiğimde, Bendis'in benti benzi atmıştı.Sanki, suratına büyük bir tokat yemiş gibiydi...Öylece...cansız bir beden gibi duruyordu...tıpkı...kehanette gördüğüm gibi...''Bak beni dinle, Bendis.Şimdi transa geçmeye çalışacağım...Çünkü yarım kaldı, kurtuluş yolunu göstermedi.Daha henüz kesin değil, lütfen dinle beni...''Hem ağlıyor, hemde yalvarıyordum...''Lütfen, Bendis.Bekleyelim.Biraz daha...Tanrıçam!Transa geçmeliyim, yardım et!n'lur!''Artık böğürmeye başlamıştım.Benim tam aksime donup kalmış olan Bendis ilk defa konuşmaya yeltendi...

"...Transa geçmeliyim, yardım et!n'lur!''
Athena yardım çığlıkları atarken donmuştum. Çünkü aklım burda değildi. Aklım 2 yere bölünmüştü. Erkekler yatakhanesindeki sevgilime ve kızlar yatakhanesindeki kardeşime. Sonradan Nyx için bunu yapabileceğimi farkettim. Yani ölmeyi göze alabilirdim.
"Sakin ol. Şimdi ben diğerlerini getirirken bana değil de onlara bir şey oluyor mu bak. Eğer ilk grupta sorun yoksa hemen alıp geleceğim. Ben önemli değilim. Çünkü benim yeteneğimden daha fazlası var bu Gece Evi'nde. Şimdi. İlk getirdiğim grupta yaralanan var mı? Ben ölücem ama yaralanan ya da başka ölen olmamalı. İyi bak Athena. Konsantre ol."
Ne zamandan beri birilerini bu kadar önemsiyordum. Tamam üzülmelerini istemem ama ölmelerini engellemek için can feda etmek? Bu bana göre değildi. Ama Nyx iin yapıcaktım. Ve şunda kararlıydım. Alona yenilecekse ve benim ölmem gerekiyorsa ölücektim.

Ben ölücem ama yaralanan ya da başka ölen
olmamalı. İyi bak Athena. Konsantre ol." Hey, saçmalama anlamında bir bakış attım.Kehanetin tamamını anlattım;''Yalnızdın, yanında kimse yoktu..''diye bitirdim.''Ama..''diye başladım yeniden...''Tekrardan bir şeyler görmeliyim.Bunu hissedebiliyorum, yani, evet...Eksik kalan bir şeyler olduğundan eminim...Ölmeyeceğini biliyorum ama nedenini bilmiyorum...Tekrardan transa geçmeliyim.Bunu yapmayı başarabilmeliyim.''Son sözlerime doğru sakinlik düştü üzerime.Önceki gibi bağırıp çağırmıyordum hiç değilse.Bendis, anladığını ifade eden bir bakış attı ve oturdu.Violet, ilk defa söze girdi;''Garip kaçacak ama gerçekten baygın oluyorum...Ben...açım!''dedi.Herkes garip garip ona bakıyordu...Bende söze girdim;''Evet..Kardeşimle konuşmaktan yemek yemeye fırsatım kalmamıştı.Bende oldukça açım.Acaba buralarda öyle bir şeyler var mıdır?''Konuyu değiştirmek için açtığımız bu bahane, çok mu belli oluyordu?

"...Acaba buralarda öyle bir şeyler var mıdır?'' dedi Athena.
Birinin bana katılmış olmasına sevinmiştim. Hem konu da değişmişti. Ayrıca o da açsa transa geçebileceğini sanmıyordum. Gerçekten buralarda yiyecek birşeyler var mıydı? Etrafıma bakınırken Bayan Arinna lafa girdi.
"Arka oda da bir dolap var. İçinde bir şeyler olması lazım. Hepimize yetecek kadar bir şeyler." dedi.
"Hey, birisi bana şu kurt olayını anlatsa nasıl olur? Şu Alona kim? Tamam kötü birisi olduğunu anladım. Hey, ben bu ismi duymuştum." dedi Walen.
Bendis iç geçirdi ve olanları kısaca Walen'e anlattı. Gerçekten ayakta duracak gücüm yoktu. Kendimi yere attım ve gözlerimi kapattım. Walen'i korumak için gücümü kullanmıştım ve bu ilkti. Beni fazlasıyla zorlamıştı ve açtım. Tanrıçam! Lütfen yardım et...

Bir süredir onları dinlemiyordu. Bütün olayları kaçırmış olmalıydı. Sadece tek duyduğu Athena'nın transta olduğuydu. Haley, pencere kenarına tırmanmış oturuyordu. Sise bakıyordu. Ama bir şey göremiyordu. En sonunda bir şey görmeye kendini zorladı ve bir kadın gördü. Bu kadın çok ama çok güzeldi. Daha sonra bir çift kırmızı göz gördü. İnsan bounda bir köpekti bu. Tüyleri kirpi gibiydi. Ses çıkarmamaları ve mumları söndürmeleri gerktiğini söylemek üzere kafasını döndürdüğünde bir karmaşa gördü daha sonra Violét'i gördü. Yerde upuzun yatıyordu. Gözleri kapalıydı. Hemen pencereden atladı ve Violét'in yanına gitti Haley. Diğerleri Walen'e bir şeyler anlatıyordu. Haley Violét'i kollarının arasına çekti yüzüne baktı. Bembeyazdı. Ama bu beyazlık biraz anormaldi. Çünkü kireç beyazlığındaydı. Violét gözlerini açmadan konuştu:

"Tanrıçam, sen misin? Ölüyor muyum?"

"Hayır Violét. Ben Haley. Ayrıca ölmüyorsun. Ancak sana ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yok."

"Bana yardım edin profesör. Çok açım."

"Sana yardım edeceğim. Kana ihtiyacın var. Belki tapınağın üst katlarında bir şeyler vardır."

"Bekliyor olacağım."

Haley seslendi:

"Hey kızlar! Violét'in yardıma ihtiyacı var Ben tapınağın üst katlarına çııkıp kan var mı diye bakacağım."

Haley, Violét'i hafifçe yere bıraktı ve üst katlara doğru koşmaya başladı. MErdivenlerden yukarü çıkıp Ritüel eşyalarının olduğu yere vardı.

rp out: Rp devamında kimse benim heşimden gelmesin.

Dolaba doğru yürüdüm ve kapağı açtım.İçinde birkaç torba soğuk kan ve yaklaşık 10 paket cips vardı.Karanlık Kızlar!
Cipsleri kucağıma doldurdum ve diğerlerinin yanına yürüdüm.
Herkese paylaştırdım ve yemeye başladık.Boğazımdan hiçbirşey geçmiyordu.Paketi bıraktım ve konuşmaya başladım.

''Bendis,yerinden ayrılmamalısın,cesaretini takdir ediyorum fakat Tanrıçamız için verilen savaşta bir can bir candır!Bizim için herkes önemli.Şimdi Anaons görevlisini arayacağım ve bir anons yaptıracak..Okulun korumalarından biri büyük bir araçla diğer profesörleride buraya getirecek...Daha sonra durum değerlendirmesi yapacağız...''

Yukarılara doüru koşmaya başladım. Merdivenlerin sonuna geldiğimde önümde kocaman demir kapılı bir oda vardı. İçine daldım. Aşağıdan gelen seslerden anlaşılıyordu ki Arinna yemek bulmuştu ama bize kan lazımdı. İçerisi çok büyük ve ferahtı. İnanılmaz derecede güzel kokuyordu ve tam karşımda altın bir kaden duruordu. Yanında da altın kaplama bir şarap şişesi. Şişenin içini kokladı. İçerisinde şarap değil kan vardı. Mükemmel. Hemen şişeyi kafama diktim ve dolapları açmaya başladı. İçerisinde birçok eşya vardı. Ama kan yoktu. İşte bu dahada mükemmel. Etrafıma bakınırken bir kapı daha gördüm. Kapıya doğru yürümeye başladım ve kapıyı açtım. İçerisinde yataklar vardı ve temiz eşyalar duruyordu. Camekan içerisinde de kan şişeleri vardı. Yüzümde kocaman bir gülümseme ile hemen aşağıya indim. Elimde hala kan şişesi duruyordu. "Hey, kızlar! Yukarıdakileri görmeniz lazım."

Benimle beraber yukarı geldiler. Onları az önce bulduğum odaya götürdüm. Hepsi ağızları bir karış açık bir şekilde odaya baktılar. Violét tiz bir çığlık attı ve camekan içerisindeki kan torbalarına koşmaya başladı. Dolabı açması ve şişeyi kafasına dikmesi bir oldu. Herkes kendini bir yatağa savurdu. Hayatımda hiç o kadar rahatladığımı hatırlamamıştım.

Nihayet karnımı doyurabilmiş ve kendime gelebilmiştim. Aslında çok da kan düşkünü değildim ama çok bitkindim. Bitmiş şişeye baktım şaşkınlıkla iç geçirdim. Keçileri kaçırıyor olmalıydım. Ya da hayır gerçekten bir vampir olmaya başlıyordum. Herkes yatakların bir köşesine sinmişlerdi. Kimisi yatıyor, kimisi oturuyordu.
Aslında iyi bir soru olmayacaktı ama sormak zorundaydım.
"Şimdi ne olacak?" dedim. Herkes bana baktı.
"Bir kehanet gelmesini bekleyeceğiz." dedi Bendis.
"Şimdi daha iyi misin Athena?" dedim. Çok yordun görünüyordu.
"Bilmiyorum sanırım iyiyim." dedi.
"Bence biraz dinlenmelisin Athena. Böyle kehanet görmen çok zor." dedi Bayan Haley.
"Haklı." diye mırıldandı Bayan Arinna.
"Bu durumda uyuyamam." dedi Athena. Sesi çaresizdi.
Pencereye doğru yöneldim. Sis gittikçe yoğunlaşıyordu.
Walen yanıma geldi ve elini omzuma koydu.
"Teşekkür ederim." dedi gülümseyerek.
"Sorun değil oda arkadaşım. Yani eski oda arkadaşım." dedim. O da bir profesör olmuştu. Başımı yeniden pencereye çevirdim. Hiç umut yok muydu?

Herkesin keyfi yerindeydi. Haley bu duruma sevinmişti. Uyumaları gerekliydi. Ancak kimse gözünü bile kırpmıyordu. Haley pencereden dışarı baktı. Kirpi tüyleri ve kırmızı gözleri tekrar gördü. "Aşağıdalar...Onlar... Kirpi gibi... Biri Kızıl... Güçlü... Kötü... Buradayız... Bunu biliyor..." Athena'a yine görüş gelmişti. Sanırım yine transa geçmişti. "Evet, aşağıdalar. Alfa'ı buraya getirmiş olmalı." Walen söze girişti. "Alona değil mi?" Bu anda dışarıda bir uluma duyuldu. Bu evet anlamındaydı. Bendis pencere tamamen dayanmıştı. Anlaşılan sisi yok etme çabalarına devam ediyordu. Arinna ise kendi çapında bir ayin düzenliyordu. Athena transa geçmeye çalışıyordu. Violét bitki yönetmesini Walen'a gösteriyordu. Haley yine bir kapı gördü. Kapının önüne gitti ve tam açacakken bir ses duydu. "Yapma kızım. Arkadaşlarına zarar vereceksin." Bu Nyx'ti. "Kapının arkasında ne var?" diye sordu Haley içinden. "Sise ulaşırsın kızım." dedi Nyx ve Haley kapıdan uzaklaştı.

"Alona değil mi?" dedi Walen.Ulumanın etkisine kapılmış gibi görünen Haley,kapıya yöneldi.Tam kapıyı açacakken, donup kaldı.Bir şey mi görmüştü? '' Noldu Haley?'' dedim.Bana doğru döndü.Kararsız görünüyordu;''Nyx'i duydum.Kapıyı açma diyordu.'' Hepimizin ona şok olmuş bir şekilde bakmamızı düşünüyor olacaktı ki bizim gayet normal tepki göstermemize oldukça şaşırmıştı.Alışmıştık, yani en azından ben alışmıştım.Nyx bugün bize oldukça yakındı.Bize baktığı neresiyse-ordan- her şeyi görüyor olmalıydı.Endişeleniyordu...Birden aklıma babam geldi.O napıyordu acaba?Nyx'in yanında durmuş bizi mi gözlüyordu?Umarım, iyidir diye düşündüm.İşte o an sanki çok uzaktan gelen bir ses duydum;''Kendinize iyi bakın, kızım.''''Baba!'' seslice bağırdığımı bilmiyordum.Herkes bana delirmişim gibi baktı.Bir açıklama yapmak zorundaydım;''Şey...sanırım, babamı duydum, sandım.''Kalona'nın burda olduğunu sandıkları zaman zaten gerilmiş olan yüzleri daha da gerildi;''Yo, hayır.Nyx onu affetti.Onun yanında şuan.Benimde Nyx'in yanında olduğum gibi.'' babmı bu durumda bile savunmam, beni bile şaşırtmıştı.Arinna gergince;''Herneyse.'' diye mırıldandı.Torba torba kan içtikten sonra rengi yerine gelmiş olan Violet;''Ah, mumları artık söndürmeliyiz bence, daha fazla dikkat çekmemiz gerekebilir.''dedi.Herkes pencerelere yöneldi.En büyük camda büyükçe bir kurt vardı.Korka korka pencerenin perdesini çektim.Diğerleri de diğer pencerelerin perdelerini çektiler.Mumları da söndürdükten sonra artık göz gözü görmüyordu...

Dışarıdaki uluma sesleri korkunçtu. Sesleri duyunca içinz ürperiyordu. Haley yatağına kıvrılmış bir şekilde yattı ve kardeşi Christopher'ı düşünmeye başladı. Christopher, fazla büyük değildi. Kimsede olmayan komik bir aksanı vardı. Bu aksan büyükbabası ile kaldığı için ona bulaşmıştı. Haley gülümsedi ve uyuyakaldı. Rüyasında Christopher'ı Alona'nın ellerinde gördü ve "Christopher" diyerek uyandı. Birkaç kişi sızmıştı. "İyi misin?" diye sordu Athena. "Rüyamda kardeşimi gördüm. Christopher. Alona'nın elindeydi." Athena gülümsedi ve: "Merak etme. Ben rüyamda sisten başka bir şey görmüyorum." Haley ayağı kalktı ve pencereden dışarı baktı. Sis dağınık değildi ama Evlerini görebiliyordu. Gece Evi'nde pencereler ve kapılar kapalıydı. Sadece birkaç çaylağın ve toplantı odasının ışıkları açıktı. Bu sinir bozucuydu.

olanlar son derece korkunçtu. bunlar başımıza gelmiş olamazdı.
panik yapmamamız gerekliydi soğuk kanlı olmalı ve bu işten nasıl kurtulabileceğimizi bulmalıydık.
oanda aklıma athena nın kehaneti geldi. sis te alonanın bendisi öldüreceğini görmüştü. ama bendis o zman yalnızdı
aklıma bi fikir gelmişti, violet sarmaşıklardan bir yol yapsa bendis o yolu saklasa bende kediler aracılığıyla dısarda olanlardan haberdar olursam hızlıca ana binaya geçebilirdik. diğer çaylakların bize ihtiyacı vardı bunu hissedebiliyordum... gözlerimi pencereden ayırdığımda haley ve athena
nında uyanık olduğunu fark ettim onlar beni fark etmemişti yanlarına gidip. düşüncelerimi onlarla paylaştım athena haley e düşünceli gözlerle baktı...

Gerçekten yorulmuştum ama uyku tutmuyordu. Gözlerimi kapattım ve koyun saymaya başladım. Ama olmuyordu. Ger*zekalı kurtların ulumalarından hiç bir şey düşünemiyordum. Gözlerimi açtım ve 3kişinin bir köşede konuştuğunu gördüm.
Walen ve Athena. Ve evet Bayan Haley. Sanırım bir tek uyuyamayan ben değildim. Yatakta doğruldum ama onlar bunu farketmemişti. Daha sonra konuşmalarında adımı duydum.
"Hey , bir sorun mu var?" dedim. Hepside sıçradı bana baktıllar.
"Afedersiniz sizi korkutmak istemedim." dedim şaşkınca.
"Önemli değil. Buraya gelsene Walen'in bir fikri var." dedi Athena.
"Pekala, nasıl yardım edebilirim?" dedim sesimi ciddi tutarak. Sonra da sırıttım. Onlar da ba na gülümsediler. Bu gergin ortamı az da olsa dağıtmak bana iyi gelmişti.
"Diyorum ki, sen sarmaşıklardan bir yol yap ve Bendis bu yolu Sis'le gizlesin. Bende kedilerle iletişim kurup kurtların ne alemde olduğunu öğrenirim." dedi Walen.
"Tamam ama Alona kendi sisini delen bir şey olduğunu hissetmez mi?" dedim.

"Tamam ama Alona kendi sisini delen bir şey olduğunu hissetmez mi?" dedi Violét. Herkes düşünceye daldı. Bu anda Haley: "Belki hissedebilir. Ama kör olursa bizi göremez." Bu fikir hepsinin aklını çelmişe benziyordu. Haley devam etti: "Eğer geçici bir süre için kör olurlarsa bizi göremez. Hissedebilir ama göremez. Göremediği için nerede olduğumuzu kestiremez. Bizde sağsalim geçeriz." Athena söze girdi: "Bence muhteşem bir fikir. Nyx, bize bu özel güçleri verdiği için çok şanslıyız."

Kabuslarım yüzünden çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum. Önemsediğim insanlardan uzaktım. Ve kendimi böyle boş durarak çokacınası ve çaresiz gibi hissediyordum. Bu durumdan kurtulmak için en azından tapınakta felan yürüyüşe çıksam? Ona da mı izin yok? Camın kenarına gitmeye karar verdiğimde köşede 4 kişi olduğunu gördüm. Hiç ses çıkarmadan camın kenarına gidip dışarı bakıcaktım. Belki... belki... belki anonsu duymadı ve gelmek istiyor Luna... Belki de dışarı ve mahsur kaldı. Bunları düşünmeyi hiç istemiyordum. Hem de hiç. Camdan dışarı bakarken sisiharekete geçirip çevreme sardım. Böylece köşe de duran 4 kişi kimse beni göremeyeceklerdi. Dışarıda bir karaltı gördüm. Sonradan baktığımda onun Luna olduğunu gördüm. İnanamıyordum. Anonsu gerçekten duymamış mıydı? Hay aksi. Çevremdeki sisle birlikte aşağı indim. Neyseki önemli bir şeyler tartışıyorlardı ki benim 'rap rap' ayak sesimi duymadılar. Aşağı indim ve kapıyı açıp hemen Luna'yı içeri aldım. Biraz... Biraz kötü görünüyordu ve hala öksürüyordu.
"Luna? Luna? Luna iyi misin? Beni duyuyor musun? O lanet Alona ve Alfa kurdu mu gördün yoksa? Lunaa."

Not: Peşimden gelmeyin lütfen. :)

Bendis'i ve diğerlerini uzun zamandır görememiştim. Bunu fark edince dışarıya çıkıp biraz dolanmaya karar verdim. Okuldan çıktıktan hemen sonra önümde uzanan kırmızı rengine yakın sisi görünce bunu Bendis'in yapmış olduğunu düşünerek hızla sisin içine daldım. Ama bu beklediğim gibi Bendis'in hafif sislerinden biri değildi. Birden izlenildiğimi sanıp çevreme hızlıca baktım ve yeteneğimi kullanarak kamufle oldum. Sanki ilerde birşeyler hızla ve öfkeyle hareket ediyordu. Arkamı dönüp okula koşmaya hazırlanırken çevremi saran sis yüzünden hiçbirşey göremediğimi fark ettim ve paniğe kapıldım. Sanki kitlenmiştim. Birden kolumda bir acı hissettim. Bir ip şeklinde bir kesik vardı.
-"Yardım edin!" diye haykırdım ama duyan olmadı. O anda tapınağı gördüm ve hızla oraya koşmaya başladım. Kırmızı sis çevremde hızla şekil değiştiriyor sanki beni boğuyordu. Öksürüyordum. Deliler gibi öksürüyordum ve sanki biraz önce koluma olan şey heryerime oluyormuş gibi hissediyordum. Tam tapınağın kapısına ulaşmıştım ki birşey bacaklarıma sarılıp beni yere düşürdü. Çevremde nefes alış verişler hissediyordum. Yeteneğimi kullandığım halde beni görebilmişlerdi. Daha sonra nefes alışlarım iyice zorlaştı ve sis çevremde hareket ederken gözlerim kapandı.

Kehanet görmeye hazırlanırken, Bendis çığlıklar atarak kapıya koştu.Nolmuştu ki?Daha sonra çığlıklarının arasından Luna'nın adını geçtiğini duyar gibi oldum.Kendime 'hadi ordan, Luna'nın burada ne işi var, Bendis, Luna'yı özlemiştir.' diyerek, tekrardan transa geçmeye çalıştım.Ve evet!Bu sefer görecektim galiba..Arinna, elindeki mektuba şok içinde bakıyordu.Dehşete düşmüş gibiydi.Arinna'ya öylece bakıyor ve mektubu okumasını bekliyorduk.Tam ağzını açıyorduki......'
Ah, kahretsin.Kehanet yine yarıda kesilmişti!Tanrıçam, bu sefer vücudum kilitlenmişti sanki.Kıpırdayamıyordum...Gözlerimi yavaş yavaş açtım, etrafta onlarca kurt duruyordu.ve ve ve... kanlar... Gözlerimin sınırlarını zorlayarak etrafıma bakmaya çalıştım.En uçta seçemediğim kişiler yatıyordu, onlar...ölüydü.En sonunda mide kramplarına yol açan sessizlik bozuldu;''Üzgünüm, Arinna.Ah, yada üzgün değilim.Aksine çok mutluyum, kazandım.Ben kazandım!Ben!Nyx, kaybetti!''ve bu tınıyı andıran sesin arkasından yeri göğü titreten bir kahkaha geldi.Alona...Bu korkunç varlık, tüm herkesi tamamiyle felç yapmıştı.Bazılarıda ölüydü...Sadece Arinna ayaktaydı.Fakat işkence gördüğü herhalinden belliydi.Çığlık atmak istedim, yardım çığlıkları...Ağzımı açamadım, gözlerimi tekrardan kapatamadım, kıpırdayamadım...Zaman...sanki, durmuştu....

Küçük bir çığlığın arkasından, uyandığımı hissettim.Kehanetim yarıda kesilmemişti...Olanları gösteriyordu...Bu sefer kehanet netti.Açıktı.Uyanmamızı istiyordu, Nyx.Artık davranmamızı....

Luna'yı tam anlamıyla gördüğümdey yerde boylu boyuna yatıyor, kesik kesik nefes alıyor ve her tarafından kan akıyordu. Gözleri kapalıydı ve sanırım bilinci yavaş yavaş gidiyordu. Tanrıçam! Yardım et bana onu içeri taşıyabileyim. Luna'yı kucağıma aldım. Hafif olması iyi bir şeydi. Ama benimde gücüm fazla yoktu. Ayrıca Tanrıça aşkına! Bu kız anonsları dinlemiyor muydu? Onu içeri taşıdım. Yere bırakıp kapıyı tekrar iyice kapattım. Ve o kurtlardan varsa diye sisle gizledim bizi. Yukarı çıkarken artık gücümün tükendiğini hissettim. Odaya girdiğimde hala ışık yoktu ama alıştığı için gözlerim her şeyi biraz daha net görebiliyordum. Doğruca kendi yatağıma gittim. Luna'yı üzerine bıraktım ve kendimi pencerenin yanına sürükledim. Güç toplamam gerekiyordu. Bunu ancak temiz havayla yapabilirdim. O anda sisimin ortadan kalktığını anladım. Çünkü herkes bana şaşkın ve kızgın bakıyordu.
"Ne yani? Dışarıda kalmış bir çaylağı ölüme mi terketseydim? Hem sadece uyumadığımdan ve gücümü kullandığımdan oldu bu. Yani... o şeylerden biri saldıramadı. Ama Luna'nın yaraları çok kötü görünüyor. Beni eleştiren gözlerle bakmayın lütfen. Ben yardım edemiyorum. İlk yardım eğitimi almış olan?"
Bana bakarken uyumayanların kim olduklarını gördüm. Haley, waLén, Athena ve VioLét.

"Ne yani? Dışarıda kalmış bir çaylağı ölüme mi
terketseydim? Hem sadece uyumadığımdan ve gücümü kullandığımdan oldu bu.
Yani... o şeylerden biri saldıramadı. Ama Luna'nın yaraları çok kötü
görünüyor. Beni eleştiren gözlerle bakmayın lütfen. Ben yardım
edemiyorum. İlk yardım eğitimi almış olan?"
''Eleştirmek mi?İyi ki yapmışsın Bendis, kızdığımız nokta;Neden bizi çağırmadığındı.Yani..gücün tükenmiş durumda, yardım isteyebilirdin.Herneyse, olan oldu.Benim ilk yardımla alakalı hiçbir fikrim yok.''dedim ağlayarak.Ruh eşim, canım, her şeyim...Tam karşımda öyle aciz duruyordu ki...O güçlü kız...Tanrıçam!Yardım et bize, lütfen...Sarsıla sarsıla yanına gittim.Ne kadar solgun görünüyordu.Diğerlerinden yardım istercesine onlara baktım.Tanrıçam!Hiç kimse mi almamıştı bu eğitimi?

Athena yeni bir kehanet görüyordu ve gerçekten kötü görünüyordu. Onu uyandırmak istiyordum ama kehaneti yarıda kestiğim için bana kızabilirlerdi. O sıra da birisi odaya girdi ama sisle kaplıydı. Bendis... Onun uyuyor olduğunu sanıyordum.
Sisi dağıttı ve her yerinden kan akan Luna'yı yatağa yatırdı. Aman Tanrım! Çok kötü görünüyordu. Hemen yatağın başında toplandık. Ve Bendis'e baktık. Bir açıklama yapması gerekiyordu.

"Ne yani? Dışarıda kalmış bir çaylağı ölüme mi terketseydim? Hem sadece uyumadığımdan ve gücümü kullandığımdan oldu bu. Yani... o şeylerden biri saldıramadı. Ama Luna'nın yaraları çok kötü görünüyor. Beni eleştiren gözlerle bakmayın lütfen. Ben yardım edemiyorum. İlk yardım eğitimi almış olan?" dedi.

Ona hak veriyordum. Ben olsam bende aynı şeyi yapardım. Luna'nın durumu çok kötüydü.

''Eleştirmek mi?İyi ki yapmışsın Bendis, kızdığımız nokta;Neden bizi çağırmadığındı.Yani..gücün tükenmiş durumda, yardım isteyebilirdin.Herneyse, olan oldu.Benim ilk yardımla alakalı hiçbir fikrim yok.'' dedi Athena ağlayarak. Böyle bir durumda ihtiyacımız olan son şey buydu.

"Ben sanırım bitkilerden bir tür ilaç falan yapabilirim. Yani gücüm bitkilerle ilgili değil mi? Herhalde bu konuda bana yardım ederler?" dedim. Hepsi de bana anlamsız ifadelerle bakıyordu.

Luna ve Bendis bitik durumdaydılar. Luna benim en sevdiğim öğrencilerimdendi. Derslerime herzaman yoğun ilgi gösterirdi ve Bendis'i ise tam anlamıyla tanıyamasamda iyi biri gibi duruyordu. "Ne yani? Dışarıda kalmış bir çaylağı ölüme mi terketseydim? Hem sadece uyumadığımdan ve gücümü kullandığımdan oldu bu. Yani... o şeylerden biri saldıramadı. Ama Luna'nın yaraları çok kötü görünüyor. Beni eleştiren gözlerle bakmayın lütfen. Ben yardım edemiyorum. İlk yardım eğitimi almış olan?" Bütün gözler bana çevrildi. Sanırım çok şey bilmemden kaynaklıydı. "Ne? Ben doktor değilim ve teşhis koymak istemiyorum. Ayrıca çok az yardım eğitimi aldım." Luna kıpırdandı. Derin ve sesli bir nefes aldı. Öksürmeye başladı. Temiz hava ciğerlerine iyi gelebilirdi. Ancak temiz hava bitkilerle sağlanırdı. Kafamı Violét'e çevirdim ve : "Violét, odayı bitkilerle kaplar mısın?" Violét biraz çekinerekte olsa yavaşça odayı bitkilerle kaplamaya başladı. Odanın duvarlarından yukarı doğru sarmaşıklar uzanıyordu. Heryer yemyeşil oldu aralardan papatyalar sarkmaya başladı. Bütün oda kaplanınca ortamın havasıda değişti. "Neden bunu istediğinizi sorabilir miyim?" dedi Violét. Bu arada Athena söze girdi: "Çünkü bitkiler havayı temizler ve daha fazla oksijen sağlar." Athena doğru söylüyordu. Luna derin bir nefes daha aldı ve Bendis'in kolunu tuttu. "Susadım." diyordu. Walen hemen kan şişesi uzattı Luna'a. Luna kana kana içti. "İşte size bir özellik daha. Bu sis bulutu ya acıktırıyor yada susatıyor." Dışarıdan onaylayan bir ulama sesi geldi.

"İşte size bir özellik daha. Bu sis bulutu ya acıktırıyor yada susatıyor."
İşte bu konuda haklıydı. Çünkü görünmemek için gücümün hepsini kullanmıştım.
"İşte LuLu bu konuda haklısın. Ama ben senden daha fazla açıktım. Ama sen iyisin değil mi? Bitkilere karbondioksit yollayıp oksijen vermelerini sağlayabilirim."
Kana kana içtiği kanı görünce daha iyi oldum. Onun iyi olması önemliydi. Çünkü kahinimizin ruh eşi benim eski oda arkadaşım ve hala kardeşimdi.
"Bendis. Bana öyle bakma ben iyiyim. Tamam mı?"
İşte bu sözü süperdi. Ama ben hala açtım. Pencerenin kenarına gidip biraz dışarı bakıcaktım ki başım döndü. Kimsenin anlamaması için dua ettim. Arkama baktım ve gözlerimi sabitleyemedim. Ama heralde hala Luna ile ilgileniyorlardı. Bu iyi bir şeydi. Sonra konuşmaları duydum. Sanki kilometrelerce uzaktan geliyor gibiydi. Athena Luna ile konuşuyordu.
"Luna gerçekten iyi olduğuna emin misin?"
Bayılıcağımı anladım ve pencerenin kenarına çıktım. Uyudum sanıcaklardı. En azından endişelenmezlerdi. Uyur gibi pozisyonumu aldım ve sonra... Sonrasını hatırlamıyorum.

Herkes Luna'yla ilgilenir ve kendi halinde korkarken,şiir geldiği zamanlarda olduğu gibi bir baş dönmesi beni sardı.Kendimi yerdeki minderlerden birine attım ve birilerinni beni duymasını umarak şiirimi okumaya başladım...

''Karanlıkta beliren bir tanrıça,
Nefreti için savaşacak,
Sürekli kanayan bir yara,
Cesaretle kapanacak..

Sivri dişler tenini delerken,
Ellerim doğruyu bulacak,
Gelecekten bir rüya,
Gideceğiniz yol olacak...'''

Arinna'nın okuduğu şiir hepsinin ilgisini çekti. Şiir güzeldi ve anlamlıydı. Bu bir ipucuydu aslında. Arinna oturduğu yerden kalktı ve onlara baktı. "Bu kötü. Ama kehanet iyi." dedi. Kim olduğunu bilmiyordu Haley ama birisi "Bu şiiri açmamız lazım. Açıklamalıyız." dedi. Arinna söze başladı. "Karanlıkta beliren bir Tanrıça: Alona olmalı." Haley söze girdi. "Belki Nyx'tir. Çünkü Nyx geceyi yönetir." Haklı olabilirdi. "Nefreti için savaşacak." Athena söze girdi. "Nyx asla nefreti için savaşmaz." Haley: "O zaman bahsedilen Alona." dedi. "Sürekli kanayan bir yara cesaretle kapanacak." Herkes donup kaldı. Haley "Sürekli kanayan yara hakkında bir fikrim yok. Ama savaşın cesur kimseler ile biteceğini söylüyor olabilir."

'Karanlıkta beliren bir tanrıça,
Nefreti için savaşacak,
Sürekli kanayan bir yara,
Cesaretle kapanacak..

Sivri dişler tenini delerken,
Ellerim doğruyu bulacak,
Gelecekten bir rüya,
Gideceğiniz yol olacak...'''

Arinanın bir anda bilinçsizce fısıldadığı bu şiir bir kehanetti..
Ve bana bi yerlerden çok tanıdık gelmişti...
gözlerimi kapadım
"Yüce Nyx Bize gerçeği göster bize kehanetlerde bulunma gerçek ne bize bunu söyle.
Dışarıda kurtlar canımızı almak için bekliyor, sis bizi hapsetmiş durumda ve sen bizi kehanetlerle oyalıyosun. bize gereçeği göster sana yalvarıyorum" sesim çatallaşmıştı nyx e böyle bir serzenişte bulunmaya nasıl cesaret edebildiğimi bilmiyordum ama herkes bana bakarken güçlü durmalıyudım, ellerimi açtım ve havaya kaldırdım
" Nyx senden tek istediğim alona ya karşı bizi koruman sen bizim tanrıçamızsın bize bunca güç verdin ama yetmez bize çıkış yolunu gösterecek olanda sensin" dedim... o anda ellerimin içinde büyük kırmızı bir ışık tüm odaya kapladı ve nyx kararlı ve etkileyici bir sesle konuşmaya başladı
" sizler seçildiniz gece evinde herkesin özel güçleri yok sadece sizin var siz seçilmişlersiniz, kutsal yasalara göre ben alonaya bişey yapamam ama siz onu yok edebilirsiniz bunun için sizde yeterli güç ve zeka var. walen kızım anlıyorum arkadaşların için korkuyorsun ama ne olursa olsun birbirinizi korumanız soğuk kanlı olmanız lazım siz benim elçilerimsiniz ve gece evini bu beladan kurtaracak olanlar sizlersiniz... " hepimize tek tek dokundu ve ortada şaşkınlık ve etkilenmişlik bırkarak çekip gitti.

Luna biraz daha iyi gibiydi. Tüm odayı çiçek ve bitkilerle doldurmuştum. Aslında bu hepimize iyi gelmişti. Bayan Arinna kehanet niteliğinde bir şiir okumuştu. Şiirden anlamazdım. Yani çözmek de bana göre değildi.
Walen Nyx'e yalvarmıştı ve Nyx bizim seçilmiş olup, bu işte sadece yol gösterici olabileceğini söylemişti. İşler iyice karışıyordu. Diğerleri iyi miydi? Okula geçmek için yapmış olduğumuz planları da askıya almıştık.
"Pekala, bu şiir işini kim çözecek?" dedim.
"Hepimiz." dedi Bayan Haley basitce.
"Ben pek şiirden anlamam." dedim.
"Bende." diye mırıldandı Walen.
"Tamam, bir kısmımız şiirle uğraşırken bir kısmımız da okula geçmenin bir yolunu bulmaya çalışırız. Nasıl olur?" dedi Athena.
Evet, bu iyi bir fikirdi.

Nyx'in dokunuşu bana cesaret vermişti.
Konuşmaya başladım:

''Evet,şimdi şiir için kim benimle?
Athena,sen benimle kalmalısın,neredeyse aynı işi yapıyoruz,Haley sende benimle kalsan iyi olur.Çaylaklarım,kimler benimle kalıyor şimdi?''

Şu şiirin derin anlamlar içerdiğini biliyordum ve bunu çözecektim.Doğru yolda yorumladığımızda herşeyin çözüleceğinden emindim......

Aşağıdan bir tıkırtı sesi duydum. "Ben hemen geliyorum. Aşağıdan bir ses duydum sanırım." Merdivenlerden yavaşça indim. İnerken bir yandan da içimden bir şeylerin eksildiğini hissediyordum. Sanki içimde eksik bir parça vardı. Merdivenlerden inerken keskin bir koku duydum ve ardından rüzgarı hissıettim. Rüzgar saçlarımı uçurdu ve bu arada giriş kapısının açık olduğunu gördüm. Kimse aşağı inmemişti benim dışımda gidip kapıyı kapattım. Ancak kilitlemedim. Belki çaylaklardan biri buraya gelebilirdi. Merdivenlerden tekrar yukarı çıkarken bir rüzgar daha beni sarmaladı. Kapının açık olup olmadığına bakmak için arkamı döndüğümde bir fısıltı duydum. Kadın sesiydi bu. Nefesini kulağımda hissettim. "Haley, özgür iradeni kullan. O şiiri yorumlamak zorunda değilsin. Nyx senden yardım istemez. O krallığının mükemmelliğine bakar." Bu anda bir eli yüzümde hissettim. Beni kendisine bakmaya zorluyordu ve kafamı döndürüp baktığımda ise kızıl saçlı, güzeller güzeli bir bayan gördüm.
"Ancak ben senden yardım istiyorum, Haley. Şiirin anlamını bana söyle. Sen vampir sosyoloji profesörüsün. Onlardan daha çok şey biliyorsun. Ama onlar için değil benim için çalışmanı istiyorum."
"Alona, ben sana çalışamam. Neden kurtlarınla değilsin? Onlarla mutlu olsana."

Alona'nın şapşal diyerek gidişini duydum. Bu anda yüzümde bir acı hissettim. Hiç istifimi bozmadan yukarı çıktım. Arinna bana şok olmuş gözlerle bakıyordu. "Yanağına ne oldu?" Hemen elimi yanağıma götürdüm. Elime baktığımda kanıyordu. Alona yanağıma bir çizik atmıştı. "Bunu Alona yaptı. Aşağıda kapının açık olduğunu gördüm. Kapıyı kapattım ve merdivenlerden yukarı çıkarken onun için çalışmamı istediğini söyledi. Bende itiraz edince gitti ama yanağıma bunu yaparak."
"Alona'nın buraya gelmesi imkansız!" dedi Arinna.
"O kadın ruh gibi heryerde dolaşıyor."

Sürekli kanayan bir yara,
Cesaretle kapanacak..

Haley'nin yanağındaki yara bana bunu hatırlatıyordu.Şiirin anlamı için belki fazla somuttu ama yinede içinde doğru birşeyler olduğunu biliyordum.

''Haley,senden ne istedi?''