Günün ilk tenefüsü :O

Konu: Günün ilk tenefüsü :O Perş. Mart 25 2010, 21:32

Sabah (ya da akşam) yoğun edebiyat dersinden sonra tenefüs çok iyi gelmişti. Sınıftan fırlayıp koridora çıktım. Bütün okul benle aynı fikirdeymiş gibiydi. Herkesin yüzünde bir tebessüm oluşmuştu. Yani neredeyse herkesin...

Koridorda ki dolaplara doğru ilerledim. Dolabımı açtım ve ağır kitapları içeri fırlattım. Bütün sevincim karnımdaki guruldamayla sönü vermişti. Sabah kahvaltıyı kaçırmıştım ve şimdi midem susmak bilmiyordu. Egilip o koca göbeği iki elimle kavrayp fısıldadım...
"hey hadi ama. Tamam açzın anladım. Sana birşeyler bulucam sabret..." Biri karnımla konuştuğumu görse kafayı dediğimi düşünürdü heralde... Ah sabah erken kalksayd...
"ahhhh!!" tam bu sırada koridorda bir çığlık yankılandı. Çaylakların çıkardığı kısık uğultu bir dümeye basılmışcasına kesilmişti. Döndüm ve sesin geldiği yere baktım. Sarışın bir kız duvara yaslanıp ikibüklüm olmuştu. Sürekli inliyordu ve arada kısa acılı çığlıklar atıyordu.
Hemen yanına koştum eğildim. Derin derin nefes alıyordu ve alnında ter birikmişti. Sarı saçları terken alnına yapışmıştı. Ah olamaz. Ölüyor olamazdı!!
Yanıma bir kaç öğretmen geldi. Yardım etme çalışıyorlardı ama ölümün önüne onlarda geçemezdi. Doğruldum. Kızın göz yaşlarını daha fazla görmek istemiyordum. Şu anda bir yüksek rahibemizin olmasını isterdim ama yoktu. Duyduğuna göre atama işlemleri yapılmıştı ama yoktu işte. ona ihtiyacımız vardı ve o yoktu.
Bu sırada kızın ağlama sesleri yok oldu. Histerik bir biçimde gülüyordu. Yıpranmış sesiyle kahkahalar atıyordu. Kafasını kaldırdığında ise içi dolu hilalini gördüm. Çevremdeki kalabalıktan fısıltılar yükselimeye başladı..

Konu: Geri: Günün ilk tenefüsü :O Perş. Mart 25 2010, 21:39

Yorucu bir gün daha geçirmiştim. Üstelik uykusuz bir haldeydim. Kendimi yalnız hissetmemde cabasıydı. Koridorda yürürken biraz ilerde önümde Tatlı Macy'min yürüdüğünü gördüm. Kendi kendine konuşur gibi bir hali vardı. Tipik Macy'm işte..
Birden biri ''aahhhh...'' diye çığlık atmaya başladı. Görmeye çalışmıştım ama tam olarak görememiştim. Çok kalabalıktı. Herkes benim tahmin ettiğim şeyi düşünüyor olmalıydılar. Üstelik yüksek rahibemiz bile yoktu. Bu şekilde okulu nasıl açtıklarını anlayamıyordum.
Bir süre herkes telaş içindeyken kızın yanında Macy'i gördüm. Seslendim fakat duymadı. Bütün yaygara bittikten sonra kızın ölmediğini değiştiğini anlamıştık. Birden sevindim. Ölmemişti. Histerik bir gülümsemeyle Macy'e doğru baktım. Etrafta bir sürü çaylak vardı. Kimin kim olduğunu anlaması zordu. Sanki Diane'yi görmüştüm.. Hayır hayır Julie'ydi o. Başka bir tarafta da profesör Cristian'ı gördüm. Çaylaklara çekilmelerini söylüyordu. Ne kadar ilginç bir gündü.

» Doğum Günün Kutlu olsun Nora...!