Yolculuk.. ^^

Iste yolculugumuz baslamıstı. Ucaktaydık. Ama yıne de etrafımızda sıs vardı. Ucagın etrafını baz aldım ama tabıı kı pılot etrafını gorebılıyordu. Arinnaya dondum.
"Arinna ya basaramazsak? Cunku benım gercekten uykum geldı."
Dogruyu soyluyordum. Uykum gelmıstı ve heran sıs ınebılırdı ama yıne de gucluydu. Arinna'ya baktıgımda ıse guclu oldugunu gordum. Keske bende onun kadar guclu olabılsem.

''Ya başaramazsak???''

Bu soru ne yazıkki benimde beynimde dolanıp duruyordu ama belli etmiyordum.Karakterimde vardı belli etmemek...

''Bendis,merak etme yoldaşım ben etrafımızda geceyide hareketlendirdim şimdilik sisinin düşürebilirsin....
Ve biraz uyu bencede...Uzun bir yolculuk olacak....''

Ankara'nın semalarında değildik artık.İtalya'ya doğru uçuyorduk.Kalbim ağzımın içinde atıyordu sanki...Ya geri dönemezsek?
Ya da dönsekte kimseyi bulamazsak.....

"Pekı"
Kısa bır cevap oldugunun farkındaydım ama kımseyle konusmak ıstemıyordum. Sırrımı bırıne acsam belkı de Alona kullanırdı. Gercı kendı aklım bıle guvenlı degıldı. Ama... ama ozluyordum Tom'u. Sadece derslerde gorusmustuk. Tabıı dogu duvarındakı karsılasmamızda vardı. Keske yıne o zamanlara donsem dıyorum. Mutlu oldugum o caylak zamanlarım. Alona olmasaydı -onun sısı ve kurtcukları- sımdı mutlu olabılırdım belkı de. Ama ıstemeyedebılırdı benı. Canım yanıyordu. Uyumaya calıstıkca dogu duvarında Tom'la gecırdıgım vakıtler gelıyordu. Onu aramıstım okulda. Her yerını aramıstım okulun. Bakmadıgım tek yer odasıydı. Onu bulamamaktan hep kendımı sorumlu tutucaktım ve asla kendımı affetmıcektım. Donup durdugumun farkındaydım. Koltugu tekrar oturur pozısyona getırıp ucagın camından dısarı bakmaya basladım.

Ahh Tanrıçam!Ne olur bize yardım et!
Gidiyorduk ama ya dönemezsek? Yada belki döndüğümüzde kimseyi bulamazsak?!
Düşünmek istemiyordum ama beynime söz geçiremiyordum.
Bendis Yanımdaki koltuktan dışarıya bakıyordu.Hava açıktı.Bulutlar tüm dünyayı kaplayan pamuk yığını gibiydiler.
Dayanamadım ve sordum.

''Bendis,Haley neden kötü oldu son anda?''

Tam gözlerinin içine bakıyordum.Böylece yalan söylerse kesinlikle anlardım.

Arinna soru sordugunda ona dondum. Gozlerımın ıcıne bakıyordu. Bır sey bılmıyordum. Ama yıne de yalan soylersem anlıcagını bılıyordum. Haley cok degısık davranmıstı. Hıc bısı anlamamıstım. Zaten gece evıne donunce sorucaktım her seyı.
"Ben de bısı bılmıyorum cok degısıktı. Bısı anlamadım bende. Gece evıne donunce sorucaktım zaten."
Pencereye tekrar dondum. Yıne hayallerıme daldım. Acaba Gece evınde zıhın okuyan bırı var mıydı? Yoktur heralde. Gozlerımı kapattım ve ruyalara daldım.

Sisli bi geceydi, daha herkes yatmamıştı. Müzikle ne kadar ilgili olduğumu herkes bilir. Canım sıkıldı ve notalarımı çıkardım. Oyalandım. Daha sonra notalarla ilgili aklıma bir soru takıldı. Profesör Bendis'e sormalıydım. Nasılsa daha uyumamıştır. Dışarı çıkıp heryere baktım, yoktu. Son çare telefonuma uzandım ve aradım. Açmıyordu. Uyuduğunu tahmin ederek odama döndüm. Nasılsa derste sorarım..

(Rp'ye renk katıyım dedim )

Bendis'in telefonu çalıyordu.O ise derin bir uykuya dalmıştı.Özeline girmiş olmanın vicdan azabıyla telefonu aldım ve arayana baktım. ''Suzie''
Hımmm,acaba önemli birşey mi vardı?!
Kendi telefonumu aldım ve 'S' harfine geldim!
Ahh işte Suzie!
Çalıyordu.
Telefonu açan ses neşeliydi.

''Suzie,ben Rahibe...''

Odama girdim ve işlerimi halledip üstümü değiştirip yatağıma yöneldim. O sırada telefon çaldı. Arinna beni neden arıyor olabilirdi ki? İyi birşeydir diye düşünüp neşeyle telefonu açtım.

''Suzie,ben Rahibe...'' dedi. Endişeli gibiydi sesi.

''Efendim rahibe? Ters birşey mi var?'' dedim ne olduğunu anlamayarak.

''Suzie,olanlardan haberin var mı bilmiyorum,telefonda anlatılıcak şeyler değil fakat vampir dünyası ve okulumuz tehlikede,biz Bendis ile İtalya'ya uçuyoruz,uçakta telefonla konuşmamam gerek ama inmek üzereyiz zaten.Şimdi sana diyeceklerimi yap.....''

''..Suzie,Haley ve diğerleri Gece evine giriş yapmışlardır.Onları bul ve aralarına katıl.Silah eğitiminden faydalan kızım,Biz döndükten sonra ise özel güç eğitimi başlayacak.Sana ihtiyacımız var...Şimdi kapatmam gerekiyor,söylemek istediğin birşey var mı?''

Suzie şok olmuştu tabii,belliki bilmiyordu olanları.Sonunda sesini toplayabilip konuştu.
''Teşekkürler rahibe..''

''..Yani yardım istemek için profesör arkadaşım Bendis ile buraya geldik.''
Steve'in yüzüne bakarak gülümsemeye çalıştım fakat olmuyordu.Yaşadıklarımız hiç sönmeyen gülümsememi bile söndürmüştü.
Bendis'e baktım ama o çoktan uykuya dalmıştı.Bende hemen burada uykuya alabilmek için nelerimi vermezdim.
Steve içini çekip güçlü bir sesle konuştu.

''Rahibem,sizinle beraber dönmek istiyorum,izin verin karanlıkla aramızda olan savaşta yardım edeyim..''

Bizi henüz 5 dakikadır tanıyan bu adamın bu kadar içten olması beni şaşırtmıştı.

''Teşekkür ederiz Bay Harrison''

''Ahh hayır,bana Steve deyin lütfen.''

''Peki nasıl isterseniz,sizde bana Arinna deyin..''
Ne hoş adamdı bu profesör...

''Arinna''....

Ne muhteşem,zarif ve hoş bir isim...
İsmide aynen kendisini yansıtıyordu.Zarif,güzel,cazibeli...
Yazık..Bir Tanrıçanın bu kadar kıskanç, kötümser olması çok yazık....Alona?!
Daha önce duyduğumu pek hatırlamıyordum doğrusu..Nyx'den başkasını çok bilmezdim ki zaten..Ama belliki sorun ciddiydi.Ve onlara yardım etmeliydim.Kendimi Arinna'nın etkisinden kurtarmaya çalıştım fakat bu olmuyordu.Öyle bir kadındı ki...Gözlerinin içinde bir şelale çağlıyor,saçları yumuşacık kumları çağrıştırıyordu bana...

Danısmadakı telefon sesıyle hallerımden gercek dunyaya dondum. Bır bakıma ıyı olmustu. Cunku hayallerım acı vermeye baslıyordu. Telefonun ıkıncı calısında danısman kız telefonu agır haraketlerle aldı ve konusmaya basladı.
"Evet efendım.. Tabıı kı hemen gonderıyorum efendım... Ugurlar Olsun!"
Ne kadar garip bi konusma olsa da bısıyı anlamıstım. Icerıdekı gorusme bıtmıstı. Gırme sıramız gelmıstı. Danısman kız telefonu acarken oldugu gıbı yavastı. "Acaba vampır degıl mı?" dıye bır dusunce aldı goturdu benı. Onu ızlerken bıle uykum gelmıstı. Daha yanımıza yenı qelmıstı ama ondan yayılan elektrık benı soke etmıstı. Sanırım bu bı tur... cekım gucu gıbı bır seydı. Derın bır nefes aldım. Kokusu benı cezbetmıstı. Kan... zaman kavramımı kaybetmıstım ve en son ne zaman kan ıctıgımı hatırlamıyordum. Kısık bır sesle Arinna'ya seslendım.
"Arinna.. Ya onların yapabılıcegı bır sey yoksa? Sonucta onlar Nyx'ın Yuksek Rahıbelerı.. Ya onların aklını celdıyse o cadı tanrıca bozması ?"
Korkuyordum. O tanrıca bozması Alona'dan degıl.. Yaptıklarının, yapıcaklarının sonuclarından korkuyordum..

Hımm.. Acaba gerçekten Bendis'in dediği gibi olabilir miydi? Yani koskoca yüksek rahibeleri bile kandırmış olabilir miydi? Yok canım! Yok artık yani! Yo yo olamaz.
Kendi kendimi teselli etmeye çalışsamda birazcık ürkmüştüm doğrusu. Sonuçta o bir tanrıçaydı....

''Sanmıyorum Bendis. Ama birazdan görürüz.'' Evet göreceğiz. Tanrıçamıza kimin sadık kalıp kalmadığını göreceğiz.Danışmadaki kız bize doğru seslendi.

''Bayan Laureate, Baş rahibeler sizi bekliyor efendim. ''

Bendis'e cesaret verici bir şekilde baktım. Steven da ayağa kalkmıştı.

''Steven, sen bekle bizi. Çıktığımızda görüşelim. ''

Gülümsedi. İçime bunu yapabileceğim hissi doğmuştu birden. Evet. Kesinlikle Alona'yı yenecektik.
Büyük, görkemli bir kapıdan içeri girdik. Çok geniş ve aydınlık bir salondu. Uzunca bir masa vardı tam ortada. Çevresinde ise aynı ihtişamda yüksek rahibeler. Bendis ile birlikte minik bir referans yaptık.

''Buyrun Bayan Laureate.''

Ses en başta oturan gri, uzun saçlı tanrıça figürlü dövmeleri olan vampirden gelmişti.
Sesimi buldum ve konuşmaya başladım.
Olanları en ayrıntılı bir biçimde anlattım. Kurtlara nasıl karşı koyduğumuzu ve çaylakların eğitime alındığını da ekledim.
Hepsi pür dikkat beni dinliyorlardı. Sözümü bitirdiğimde nefes nefeseydim. Oh be sonunda bitmişti!

''Bayan Laureate, sizi cesaretinizden dolayı tebrik ediyorum. Siz gelmeden önce biz bunların büyük kısmını zaten duyduk. Kurtlara karşı mücadeleniz takdire değer. Bu yüzden bizce şimdilik yardıma ihtiyacınız yok. Edindiğimiz bilgilere göre sadece ufak yaralanmalar var. Bu da demektirki karşı koyabiliyorsunuz. İşler çok fazla çığrından çıkmadıkça üzgünüz yardım edemeyeceğiz.''

NE!

'' Bakın, anlamıyorsunuz. Okulumuz çok büyük bir tehlike altında. Yaptığımız herşey büyük çabalarla oldu. Daha fazla dayanamıyoruz. ''

Kaba olduğumun farkındaydım fakat onlar bunu hakediyordu.

''Üzgünüz.''

Ahh Tanrıçam!
Şimdi ne yapacaktık!
Kendimi topladım ve Bendis'e işaret ettim. Kapıdan çıkar çıkmaz gözyaşlarımın akacağını biliyordum. Ama hayır! Tek bir damla bile akmadı. Evet güçlüydüm. Hem de çok çok güçlüydüm. Güçlüydük.Yapacaktık. Tek başımıza da olsak bunu başaracaktık!

Icerı gırdıgımızde salonun ortasına kadar yuruduk. Rahıbelerın yanına gıderken buraya hayran kalmamak ımkansızdı. Yanı kemerler, bembeyaz duvarlar, duvarlara oyulmus cesıtlı motıfler.. Hayran hayran ve agzım acık onlara bakarken rahıbelerın yanına gelmıstık. Bas Yuksek Rahıbe'nın onune gelınce yumruklarımızı kalbımıze gomup hafıfce egıldık. Bunu ılk yaptıgımda cok sacma gelmıstı ama sımdı daha ıyı anlıyordum cogu seyı. Yenıden dık duruma geldık ve o sırada Bas Yuksek Rahıbe basını salladı. Arınna onlarla konusurken onu dınlemıyor gıbıydım. Aklım daganık gıbıydı. Toparlandım ve dınlemeye basladım.
"...Edindiğimiz bilgilere göre sadece ufak yaralanmalar var. Bu da demektirki karşı koyabiliyorsunuz. İşler çok fazla çığrından çıkmadıkça üzgünüz yardım edemeyeceğiz.''
o yaslı bunaklardan nefret edıyorum. Ne yanı.. bızı olume surukluyorlar. Konusmaya baslıcakken bunun dogru olmadıgı kanaatıne vardım ve sustum. Kafamı asagı egdım. Gozumde bır damla yas vardı. Arınna'ya baktıgımda omuzları dusmustu. Bırden dıklestırdı ve bana 'gıdelım' anlamında bır ısaret yaptı. Basımla hafıften onayladım ve arkasından suruklenmeye basladım. Bılıyordum kı artık tek basımızaydık. Yardım umdugumuz yer bıle bıze arkasını cevırmıstı. Kapıdan cıkarken hafıf bır sekılde 'Yaptıklarınız ıcın bır gun pısman olucaksınız. Ama aksılık o zaman da bız sıze yardım etmıcez.' Duyduklarını bılıyordum. Bay Harrison bızı bıraz once oturdugumuz bana cok rahat gelen koltukta beklıyordu. Cıktıgımızı gorunce yanımıza geldı. Arinna nasıl olsa anlatırdı her seyı. Danısman kızın yanına gıttım. Cok guzel koktugunu bır kez daha farkettım ama bu ıstegımı bastırdım.
"Ankara Gece Evı'ndekı pılotlara bır mesajım olucak. En kısa zamanda buraya gelıp bızı alırlarsa cok sevınırız. Bu arada Bay Harrison'da bızımle gelmek ıster sanırım. Ekstra bı ucak ıstemezse eger o da bızımle gelecektır. Lutfen bunu ıletır mısınız?"
Uzun bır konusmaydı. Ama kız her seyı anlamıs gıbı gorunuyordu. Telefon numarası verdım ve hemen aradı. Soledıklerımı kelımesı kelımesı soledıgınde rahatlamıstım. En gec 3 saat sonra ucagımız gelıcektı. 2 saat yolculuk surse... 5 saat sonra oradaydık... Tabıı bır aksılıkle karsılasmazsak.

Bendis danışman kızla konuşurken bende olanları Steven'a anlattım. O da kızmıştı rahibelere. Ne kadar duygusuz olabiliyorlardı böyle. Bile bile ölüme gidiyorduk. Çaresizdik. Ama herşeye rağmen güçlüydük. Ayaktaydık ve dimdiktik. Bu asla değişmeyecekti. Kanımın son damlasına kadar karşı koyacaktım karanlığa.
Henüz işaretlenirken söz vermiştim. Asla ve asla dönmeyecektim Nyx'den...

Uçağımızın gelmesine henüz 2 saat vardı. Bu 2 saat boyunca da burada kalamazdık. Yani gururum buna elvermezdi. Ne yapacağımızı düşündüm. En iyisi bir otele gidip dinlenmekti. Danışmaya gittim ve hemen bir taksi istedim. 5 dakika sonra taksideydik. İtalya'nın güzel otellerinin birinin önünde durduk. Steven hemen girşimizi yaptı. Herkesin kendine ait odası vardı . Odalarımıza çekildik. Büyük odamın içine girdiğim anda yorgun bedenimi taşıyamaz oldum. Kendimi deri koltuğun üzerine attım. Biraz dinlendikten sonra üzerimi çıkarıp duşa girdim. Sıcacık sular bedenimden akarken rahatladığımı hissediyordum.Duştan çıktığımda telefonumda cevapsız bir çağrı gördüm. Numarayı Gece evimizin numarasıydı. Hemen geri aradım. Telefona danışmanımız çıktı.
''Bayan Laureate, uçağınız rötar yapmış hava biraz kötü olduğu için zorunlu iniş yapmak zorunda kalmış. Yarın sabaha kadar da kalkamayacakmış.''
Hımm, aslında bu iyi olabilirdi. Birazcık dinlenirdik.
''Peki,sorun değil.''
Üzerimi giyinirken kapı çaldı.
Gelenin Bendis olduğunu düşünerek seslendim.
''Girin.''
Fakat kapyı yavaşça aralayıp içeri giren Steven'dan başkası değildi.

Onun kesinlikle rahatlamaya ihtiyacı vardı ve bunu ona ben sağlayabilirdim. Eğer istediği birşeyler varsa bunu ona verirdim. Çünkü bende istiyordum.
Kapıyı çaldığımda içeriden sakinleşmiş bir sesle ''Girin.'' dedi.
Kapıyı aralayıp baktım ve gördüğüm manzara beni çıldırttı.
Arinna, üzerinde omuzları açılmış kısa bir bornozla odanın ortasında duruyordu. O da beni gördüğüne şaşırmış gibiydi. Büyük ihtimal Bendis'i bekliyordu karşısında.
Omuzlarından, saçlarından yere damlayan damlacıklara bakarak yutkundum.
Kumral teni o kadar güzeldi ki...Siyah saçları ıslak ıslak omuzlarına dökülüyordu.
İçimde inanılmaz birşeyler vardı. Kontrol edemediğim...
Yavaşça yanına yaklaştım. Şimdi aramızda sadece 5 santim vardı ve bu beni deli ediyordu.

Birden o narin ellerini tuttum. Biçimli ve bakımlı tırnaklarından biriyle boynumda minik bir çizik açtım.Boynumu yana eğdim ki rahatça emebilsin. Arinna'nın sıcacık dili boynumda gezinirken kendimden geçiyordum. Birsürü fişek patlıyordu içimde.
Ağzını benden ayırdığında dudaklarından kanım süzülüyordu ince ince.
Eğilip dudaklarındaki kanımı yaladım. Dudaklarımız birbirine ölümüne kenetlenmişti.

O satomsu yerden otele qeldıqımızde bıraz daha rahatladıqımı soyleyebılırdım. Oradayken kendımı basnc altında hıssedıyordum. Otelde herkesın kendı odasıydı. Ve bu benım sakladıqım duyquları sel olarak bosaltma ımkanı verıyordu. Uzerımdekı kokan kıyafetlerımı cıkardım. Nedense artık kendıme bakmıyordum. Banyoya qıdene kadar aqır aqır soyundum. Dusakabıne qırıceqım sırada boy aynası qozume carptı. Yansıyan kısı... hayattan bıkmıs bembeyaz bırıydı. Sankı sucluluk duyqusu ve mutsuzluk o kısının hayatından emıyordu. Aynadakı kısının kendım olduqunu bulmam bıraz zamanımı aldı. Normalde sen sakrak bırı olan ben.. Hayattan bıkmıs olan yıne ben.. Hayat bu aralar cok acımasız ve benden qoturduklerını henuz saymaya baslamadı. Daha fazla orada duramayacaqımı bılıyordum. Cunku ıskence etmek ıcın tam sırasıydı. Suyun altına qırdım. Sıcak su sankı hucrelerımı cozuyor qıbıydı. Ayakta durmamı saqlayan dızımdekı baqlar bır bır cozuluyor qıbıydı. Ve kendımı suyun altında dusun ıcınde oturur halde buldum. Tırnaklarım fazlasıyla uzundu. Henuz kesmemıstım. Suan cevremde herhanqı bı vampırde olmadıqından rahatlıkla bı yerlerımı kesebılırdım. Damgalanmayla uqrasamayacak kadar qenctım. Bıleqımde derın bır cızık actım. Kırmızı sıvı qelırken sıcak suyun etkısıyle kesıtım yer yanmaya basladı. Kendımı halsız ve yorqun hıssedıyordum zaten ama baskın bır hale qelınce suyu kapattım. Bıleqımdekı yarayı da kapatıp havlumu sarınıp yataqımın olduqu odaya qectım. Cantamın yanına qıdıp hem bıraz kan ıcmelıydım hem de uzerıme rahat bır seyler qıymeyı dusunurken cantamı actıqımda kan stoqumun bıttıqını qordum. En sonuncuyu sanırım yolda qelırken quclu olmak ıcın ıcmıstım. Arınna'dan suan ısteyemezdım. Ya uyuyordur. Ya da dustadır dıye. Bırden omuzumda bır aqrı hıssettım. Daha doqrusu yanma. Bakmak ıcın kafamı cevırdıqımde qunesın qeldıqını qordum. Gozlerımdekı yanmayı hıce saymaya calısıyordum ama tabıı kı mumkun deqıldı. Perdeyı cekmek ıcın pencerenın yanına qıttıqımde perdelerın otomatık sıstem olduqunu qordum. Gunes ısıqı alması ıcın odanın perdelerının mekanızmaları vardı. Kahretsın! Cantamı aldım ve banyoya qerı dondum. Aklıma oda qorevlılerı qeldıqınde bıraz olsun rahatlamıstım. Telefonun yanına qıttım. Yataqımın hemen yanında olduqu ıcın carsafı etrafıma doladım ve telefonu acmalarını bekledım.
"Affedersınız rahatsız edıyorum ama odamdakı perdelerı kapatmak ıstıyorum. Sanırım otomatık bır sey. Bılqısayar harıc onlardan hıc anlamam. Eqer bırını qonderırsenız cok sevınırım. Gunese karsı allerjım var ve lutfen qelıcek kısı cabuk olsun."
Sesım bıraz sert ve ıtaatkar cıkmıstı. Ama karsımdakı kısı rahatsızlıqımı qayet ıyı anlamıstı.
"Pekı bayan. 2 dakıka ıcınde qelıyorlar."
Gercekten de 2 dakıka ıcınde qorevlıler qelmıstı. Tabıı kı uzerımde carsaf qorunce bıraz qarıpsedıler ama onemsemedım. Bır kac duqmeye basınca perdeler kapanmaya basladı. Kısa bır tesekkur ettıkten sonra cıkmalarını ızledım. Yataqımın yanına qıdıp carsafı yataqa qore duzelttım. Yataqın uzerıne kendımı attım. Sankı yataqa deqdıqım anda qozlerım kapandı ve derın bır uykuya daldım.

Hiçbirşey....
Zaman dursun. Gece sarsın bizi.
Başka hiçbirşeyi görmeyeyim.
Ne Alona, ne de yalnızlığım dert olsun başıma....
Dudaklarını ayırmasın dudaklarımdan.
Asla ve asla bırakmasın beni.

Steven..
Sonsuza dek yanımda kal...

Dudakları dudaklarımdan boynuma kaydı. Yavaş yavaş öpüyor kokluyordu.
Bir süre sonra aklım başıma geldi. Biliyordum biraz geçti ama zararın neresinden dönülse...
''Steven, yeter, tamam.''
Zorla benden ayrıldı ama kolları hala belime sarılı duruyordu.
Ahh Tanrıçam!
Ne yapmıştık biz böyle.
Henüz birkaç saat önce tanışmıştık ve şimdi...
Evet ihtiyacım vardı buna ama ...
''Bunu yapmamalıydık Steven.''
Bana kırgın, yaşlı gözlerle bakıyordu.
Bir erkek karşımda gözyaşı döküyordu.
Ah Tanrıçam!İnanamıyordum.
''Seni seviyorum Arinna.''
Bu nasıl olabilirdi ki? 4 saat içinde nasıl aşık olunurdu.
Evet bende ondan çok hoşlanmıştım ama aşk?!
''Steven, yapma.Daha ne kadar oldu ki beni tanıyalı? Tamam inkar etmiyorum bende senden çok hoşlandım ama aşk? Bunları yapacak kadar tanımıyoruz birbirimizi. Hem zaten bu krizin ortasında, ben.., ben bunu yapamam.''
Gözlerindeki yaşlar artık güzel yanaklarından damla damla iniyordu.
''Yapma bunu.'' Ellerimle yanaklarını kuruladım ve ona sarıldım.
Bir kere olsun, şuanlık kendim olmak istiyordum. Bir rahibe olmadan kendimi ona teslim etmek istiyordum.
Ellerimi onun omuzlarına doladım ve kendime çektim.
''Gel... Bu gecelik böyle olsun... ''
Yavaşça yatağıma oturttum ve bende yanına oturdum. Dudaklarımı tireyen dudaklarına dayadım ve gece başladı....

Ahh!
Arinna!
Beni benden alan Kadın!
O kadar yüceydi ki gönlü, üzülen bir erkeğe kendini açmıştı.
Aşık bir erkeğe...
Aşık olduğu erkeğe...

Bembeyaz örtülerin üzerinde yatıyorduk.
Bitkindik ama mutluyduk.
Aşık olduğum kadın kollarımdaydı.
Daha ne isteyebilirdim?

Ellerimi çıplak sırtında dolaştırdım.
Göğsümün üzerine başını koymuştu, yüzünü göremiyordum.
Fakat göğsüme ılık ılık düşen göz yaşlarını hissediyordum.
Tanrıçam!
Ona ne yapmıştım ben!
Onu bir bakıma zorlamıştım bu işe!

Bu iğrenç düşünceyle yerimden fırladım.
Arinna şaşkınlıkla gözlerini açıp bana baktı.
-Özür dilerim, Arinna. Bunu sana yapmamalıydım. Seni zorlamamalıydım!
Yüzünden ufak bir gülümseme süzüldü.
-Hayır Steven, beni zorlamadın. İnan bana eğer istemeseydim bunu yapmazdım.
Gel buraya, aşkım.

Beni ellerimden tutup kendine çekti ve uzun uzun öptü.
Evet, tamam. Ben yapmamıştım bunu ona. Kendimi suçlu hissetmemeliydim.
Birbirimizden ayrılmış nefeslenirken, Arinna'nın telefonu çaldı.

'Profesör ? Beni duyuyor musunuz ? Lütfen beni iyi dinleyin.Sesiniz gidip geliyor. Fazla zamanım yok. Çünkü bulunduğum yerde telefon pek iyi çekmiyor. Burada durumlar pek iyi değil. Bir çok kayıp verdik ve şu anda ben, bir kaç arkadaşım ve hasta bakıcı bayan bodrum katındaki bir odada saklanıyoruz. Ve sanırım diğerleri de profesörlerle bir yerde gizleniyorlar. Okul tehlikede ! Geliyorlar, okula saldıracaklar , ne yapacağız ? Sisiin ardındalar ve çok yakınlar. O kadar güçlü değiliz .Hasta sayımız çok. Hasta bakıcılar herkese ulaşamıyor ... zzzzz....Alo...zzzzz....Lütfen bir şeyler yapın ! ......zzz'

Tanrıçam!
Biliyordum!
Saldırının olacağını biliyordum!
Gitmeliyim!
Steven'a Bendis'i bulmasını söyleyip hızlıca çantalarımı topladım.
Lobiye indiğimde ikiside orada beni bekliyordu.
Otelden çıkışımızı yapıp bir taksiyle havaalanına gittik.
Uçağa yerleştiğimizde birazcık rahatlamıştım.
Çünkü onlara yardım edebilecek güç bendeydi.
Ben ve benim kanım!

Rp OUT: Rp bitmiştir. Okulda açaağım rpde devam edeceğiz.